Herkese Merhaba ,
Bu yazıyı yazmak için biraz beklemek istedim. Yoksa paylaşmak istediklerimi minik paşa Selim 2 haftalıkken bile yazasım vardı ancak lohusalık psikolojisi ve yeni düzenimizin daha oturmadığını düşünüp ertelemek istedim.
Şu anda tam da hayalimin ortasındayım !
Geçen yıl Aralık ayında kafamın içinde uçuşmaya başlayan ' Acaba ikinci çocuk düşünmeli miyiz ? soruları , hali hazırda çalışıyor olmam ve çalışmayı çokkk sevmem , ilk oğlumuzun 7 yaşında olması ve tabiri caizse tam da rahata alıştığımız dönemleri yaşıyor olmak derkennn tam bir yıl sonra bu hayallerin , planların meyvesinin , minik paşamızın geleceğini hiç düşünememiştim.
Ben en çok hamile kalabilmeyi , güzel bir hamilelik yaşamayı , karnım burnumda gezebilme kısmına odaklanıp , finalde sadece bir süre evinde çocuklarını eğiten mutlu bir anne olabilmeyi dilemiştim. Çok şükür ki Allah samimiyetle yapılan hiçbir duayı geri çevirmeyeceği gibi, benim de duamı geri çevirmedi Hamdolsun .,.
Gelelim işte o hayal ettiğim hayata ,
İlk olarak şunu itiraf etmeliyim ki korktuğum kadar kaoslu geçmedi ilk iki ayımız .
Başlarda biraz kıskançlık sinyalleri veren büyük oğlumuz , bizim ilgiyi daha çok ona yöneltmemiz , kardeşinin ihtiyaçlarını giderirken onu ortak etmemizle iki hafta sonunda normale döndü.Ben eskisi gibi her gün dışarı çıkamasam da evde olmaya adapte oldum . Zaten sıkılmaya vakit kalmıyor şimdilik ...
Her gün ağzımdan ' İyi ki ' kelimesi dökülüyor istemsiz ...
Tabi bir de Çok Şükür !
Minicik bir beden bizi daha çok aile yaptı çünkü.
Ben bu kez gerçekten anne oldum mesela ...
Tecrübe denen şeyin hayatı nasıl da kolaylaştırabileceğini , bir insanı nasıl rahatlatabileceğini deneyimledim.
Artık bu sayede kontrollü , daha sakin ve ne yapacağını bilen bir anneyim.
İkinci çocuk konusunda düşünen anneler varsa bu satırları okuyan , hayatınızda pişmanlık yaşamayacağınız tek karar diyebilirim.
Bu yazıyı yazmak için biraz beklemek istedim. Yoksa paylaşmak istediklerimi minik paşa Selim 2 haftalıkken bile yazasım vardı ancak lohusalık psikolojisi ve yeni düzenimizin daha oturmadığını düşünüp ertelemek istedim.
Şu anda tam da hayalimin ortasındayım !
Geçen yıl Aralık ayında kafamın içinde uçuşmaya başlayan ' Acaba ikinci çocuk düşünmeli miyiz ? soruları , hali hazırda çalışıyor olmam ve çalışmayı çokkk sevmem , ilk oğlumuzun 7 yaşında olması ve tabiri caizse tam da rahata alıştığımız dönemleri yaşıyor olmak derkennn tam bir yıl sonra bu hayallerin , planların meyvesinin , minik paşamızın geleceğini hiç düşünememiştim.
Ben en çok hamile kalabilmeyi , güzel bir hamilelik yaşamayı , karnım burnumda gezebilme kısmına odaklanıp , finalde sadece bir süre evinde çocuklarını eğiten mutlu bir anne olabilmeyi dilemiştim. Çok şükür ki Allah samimiyetle yapılan hiçbir duayı geri çevirmeyeceği gibi, benim de duamı geri çevirmedi Hamdolsun .,.
Gelelim işte o hayal ettiğim hayata ,
İlk olarak şunu itiraf etmeliyim ki korktuğum kadar kaoslu geçmedi ilk iki ayımız .
Başlarda biraz kıskançlık sinyalleri veren büyük oğlumuz , bizim ilgiyi daha çok ona yöneltmemiz , kardeşinin ihtiyaçlarını giderirken onu ortak etmemizle iki hafta sonunda normale döndü.Ben eskisi gibi her gün dışarı çıkamasam da evde olmaya adapte oldum . Zaten sıkılmaya vakit kalmıyor şimdilik ...
Her gün ağzımdan ' İyi ki ' kelimesi dökülüyor istemsiz ...
Tabi bir de Çok Şükür !
Minicik bir beden bizi daha çok aile yaptı çünkü.
Ben bu kez gerçekten anne oldum mesela ...
Tecrübe denen şeyin hayatı nasıl da kolaylaştırabileceğini , bir insanı nasıl rahatlatabileceğini deneyimledim.
Artık bu sayede kontrollü , daha sakin ve ne yapacağını bilen bir anneyim.
İkinci çocuk konusunda düşünen anneler varsa bu satırları okuyan , hayatınızda pişmanlık yaşamayacağınız tek karar diyebilirim.
