Hafta sonu ilk defa iki çocuğumla birlikte aynı anda dışarıya çıktık . Büyük oğlancığım artık tek takılma konusunda ısrarcı olduğu için biz genelde Selim ' le birlikte çıkıyoruz hep .
İlk defa iki çocuk annesi , bekar bir kadın olarak oğullarımla gezdim , yürüyüş yaptım ve sonrasında yemek yedim . Ve gördüm ki , hayat böyle de çok güzel ...
Kendi iç dünyamda öyle çok soru sormuşum ve cevabını bulmakla cebelleşiyormuşum ki aslolan mutluluğun bir eşe ihtiyaç olmadan , yanı başında - aynı evde yaşayan evlatlarında saklı olduğunu görmek istememişim .
Hep aynı sorular beynimi kemiriyordu , ' Affetmeli miyim ? , Gelecekte neler olur ? , İki erkek çocukla hayat zor olur mu ? , Ya annem yada babama bir şey olursa , ya çalışamazsam ? vs vs
Türlü türlü endişeler ...
Hiçbiri kırılan gururumdan ve ayrılık kararındaki eminliğimden daha ağır basmadı ve zaten hali hazırda , manen , madden ve resmen ayrıldığım adamı tamamen söküp attım hayatımdan , olasılıklardan .
Nefes alıyorum resmen .
Ferahlamış , üzerinden bulutlar kalkmış ve umutlu hissediyorum dostlar .
Gerçekten vereceğiniz en kötü karar bile ( ki ben bu kararı zaten neredeyse bir sene önce vermiştim ve doğruluğunu teyid ettim defalarca ) kararsızlıktan kötüdür.
Şimdi , ' gelsin , hayat bilgidiği gibi gelsinnn.İşimiz bu yaşamak ...' sözleriyle önüme bakıyorum . Çünkü ne demişler ;
ARDINA BAKMA , O TARAFA GİTMİYORSUN .
