Hafta Sonu Planı

 Bu akşam çocuklar babalarına gidiyorlar . Sanırım boşanmanın olumlu taraflarından biri böyle bir haftalık periodlarla anne olarak kendi kendinize kalabilmek ve nefes alma fırsatınızın olması .

Hoş şimdiden - henüz masamda oturup bunları yazarken dahi çocukların yoksunluklarını hissedip üzülüyorum ama bana kalacak iki günü de elimden geldiğinde verimli geçirme konusunda da istekliyim .

Yarın gün içinde bir kaç alışveriş yapıp sonrasında da bir kafede kahve içmeyi planlıyorum .  

Akşam için kızlarla bekarlığa veda gecesi partimiz var zaten - akşam üzeri hazırlanır ona giderim kısmet olursa . 

Sahi dün benim ex eşle evlenme yıldönümümüzdü . Her ne kadar şakacıktan ' elim kırılaydı da o imzayı atmasaydım ' desem de işin iç yüzü öyle değil . 

Yeni hayatım ve sahip olduklarım için çoğu zaman unutsam da şükrediyorum . 

Tam da hayalini kurduğum yerde , yeniden yaşama dönmüş ve dahasını yapabilecek gücü iliklerime kadar hissedebiliyorken nasıl nankörlük eder ' keşke ' derim .

Bir söz vardı okuduğum bir kitapta geçen ; ( sanıyorum ki Robin Sharma idi yazarı )

'Yanlış insanlara kızma , doğru dersi onlar verir ' diye 

İşte böyle ...

Kızgınlık yok , kırgınlık yok . 

Yüce Rabbim her an benimle ve hayatım tam da isteğim doğrultusunda ilerliyor .Çok şükür bin şükür ...

Günün Ruh Hali ve Çıkış Yoları

 İki akşam önce , kızımız Badem henüz  on gün önce doğurmuş olduğu yavrularından birini evin bilinmez bir köşesine saklayınca başladı macera ...

Halbuki gece saat on bir olmuş ve ben uyumaya hazırlanıyordum . 

Her akşam olduğu gibi amacım sadece mama - su kontrolü yapmak iken beş olması gereken yavruları tekrar tekrar saymama rağmen dört adet olduklarını görünce dedim ki ' Aman Alah ' ım ! Yoksa yedi mi ?! '

Canım dostum , alt katımda yaşayarak en büyük şans mı şanssızlık mı olduğuna karar veremediğim ablamı çağırdım . Öncesinde arama - tarama yaptım ama bulamadım ne yazık ki ...

Saat : 01:00 

İki kişi olarak yaptığımız aramalar sonuç verdi ve minik yavrucuğu yatak odasında , dolap içinde bulunan kol çantamın içinde uyurken bulduk :)

O kadar minik ki ciyak ciyak miyavlamaktan öteye gidemeyen bir varlığı var evde. Bulamasaydık eminim açlıktan başına çok kötü şeyler gelecekti. ..

Her neyse , ne diyorduk ;  Ruh Hali ...

Ruh halim o akşamdan beri durgun , süzgün ve hatta bitik .

Dün gece on gibi uyumama rağmen kendimi dinlenmiş hissetmiyorum . Gece yediğim cips ve pişmaniyelerin pişmanlığı ve de doygunluğu sebebiyle kahvaltı da yapamadım .

Canım sürekli bir şeyler yemek istiyor . Yiyip yiyip kilo almamak :) Sahi hangimiz istemeyiz ki değil mi ?

Bu arada bir gelişme daha olmuş dün , benim minik paşa kapının önünde arkadaşıyla oynarken sanırım ona olumsuz bir davranışta diğer çocuk hakkında ' ben babama söyleyemem kii , benim babam bizim evimizde yaşamıyor , o çok uzakta ' demiş ve mahallenin dedikoducu potansiyeli olan komşu hanım da bunu duymuş. Tabi başkalarının hayatları kendi hayatlarından daha çok ilgilerini çektiği için - bu tür insanlar ufacık çocuğu soru yağmuruna tutmaktan da geri kalmamış pek ala !

Diğer taraf (  şam babası - hafta onu babası ya da ayda dört gün baba - her nasıl tanımlanırsa tanımlansın baba olmanın hakkını veremeyen şahsiyet ) hayatına gezip tozup , görgüsüzce bunların havasını atarak yaşarken benim minicik bebeklerimin ruh halinden haberi bile yok !

Üzülüyorum bazen . Bu hissi her ne kadar kolay bertaraf edebilsem ve güçlü bir kadın olmamı nasip eden Rabbime şükretsem de üzülüyorum ...

Önümüzde sünneti var , ilk okulu var , ilk karne heyecanı ve dahası özel gün olsun olmasın her anında babasını özleyen bir çocuk var .  ( Çünkü büyük oğlum ailemize yaptıklarının gayet farkında olduğu için ne yazık ki yokluğunda çok daha mutlu ve aramıyor )

Arkasında bıraktığı enkazın farkına bile varmayan biri ve iki çocuk , iki kedi , çalışan , güzel ve azimli bir ben ...

Hayat güzel , her şey gün geçtikçe güzelleşiyor ...

Üzüntü mü ? 

O da hayatın bir parçası işte ne yapalım . İnsanız, ayıbımız yok .