Şubat

Korkunç zamanlardan geçiyoruz.

Pandemi bitmiş ve normale dönmüşken şimdi ise yüzyılın felaketi ve binlerce insanımızı kaybetmenin acısını,hala depremlerin olmaya devam etmesinin de korkusunu/çaresizliğini yaşıyoruz.

Tüm bu yaşananların ardında kendi küçük dünyamızda günlük rutinlerimize devam edebiliyor olduğumuz için de ayrıca şükredip şanslı hissettiğimizi duyumsuyorum.

Geçecek..

Bahsettiğim o 'kendi küçük dünyam' da bir süredir minik bebeğim yer almıyor.

Annemin rahatsızlığından dolayı yaklaşık bir aydır Selim'e babannesi bakıyor.(Neyse ki bakabiliyor çünkü her ne kadar bakıcı aramış olsam da maalesef uygun birini bulamamıştım.)

Evimiz; sadece hafta sonları geldiği,birazcık kalıp geri gitmek zorunda olduğu bir uğrak mekan oldu Selim için.

Ve bahsi geçen sebeplerden dolayı da,bu hafta başlayan anaokuluna  başlayamadı...

Kocaman bir belirsizlik hakim ama yine de işleri Yaradan'a teslim etmiş olmanın bir rahatlığı var üzerimde.

Öyle ya,su akar yolunu bulur.

Bu hep olur...

Diğer yandan;13'ünde,annesine karşı derin bir öfke duyan,yaşamda yolunu kaybetmiş gibi davranan ve müthiş bir boşvermişlik içinde savrulan ergen bir çocukla uğraş halindeyim.

Öyle zamanlar geliyor ki,annelikten istifa etmek istiyorum.

Yıllardır olmaktan gurur duyduğum,her şeyiyle güçlü!bir anne ve kadın rolünden istifa etmek,işleri bundan sonra çocuklarını asla umursamayan babalarına devretmek istiyorum ama sonra anneliğin bir ünvan olmadığını,dolayısıyla da istifa edemeyeceğimi hatırlayıp kendi kendimi,kendime getiriyorum:)

Zaten tüm bu hisler anlık gelişiyor.( Neyse kii )

Yaşanan deprem ve kayıpların ardından artık ölümün çok daha yakınlarda olabileceğini hissedip,daha kontrollü olmak ve daha çok 'yaşamak' konusunda içsel bir motivasyon hissediyorum.

Bunun için daha az ertelemek ve kendi üzerinde daha çok çalışmak gibi şeyler ...

Hayattayız.

Yaşıyoruz.

Her gün birilerinin yaşamına dokunma şansımız var.

Bu eşimiz,çocuklarımız,sevgilimiz,arkadaşlarımız yada sadece kendimiz olabiliriz.

Nazik bir dokunuş için harika bir gün değil mi?

Hali hazırda henüz hala mekandayken özellikle ...

Bağırmayan Anne Olmak

 Hafta sonunu epey gergin geçirdim.

Biriken işler,misafir ağırlama telaşı,dersaneye giden ama derslerini pek de umursamayan ergen oğlum,yerinde durmayan,ben evi toplama telaşı içindeyken yaptığım düzenlemeleri hemen ardımdan bozarak eğlenen minik bir canavar derken yetişememenin vermiş olduğu negatiflik içinde berbat saatler geçirdim.

Öyle ki,bu kadar gerginliği uzun süre hissetmemiştim.

İşin en üzücü kısmı ise akşam olup,çocuklar uyuduğunda ve tüm bu hengabe geride kaldığında insanın üzerine kocaman bir pişmanlık duygusu çöküyor olması.

Ve bakıyorsun ki,onlar sadece çocuklar...

Olması gerektiği gibi davranıyorlar ve ben bu durumu iyi yönetemediğim için zaman zaman bağıran,sürekli bir şeyleri dikte eden anlayışsız bir anne olmuşum.

Şimdi iş yerimde,masamda bunları yazıyorken bir yandan da içim acıyor aklıma gelenler için.

Hafta içi zaten maksimum iki saat görüşebiliyorken koskoca bir hafta sonunu gergin,telaşlı ve verimsiz geçirmişim...

Gelecek hafta zaten babalarında olacaklar,iyisi mi bu akşam için az da olsa keyifli olabilecek bir şeyler deneyeyim.

Anne olmak ne zor bazen...

Ama olsun.Hem tüm anneler süperdir...

Bazıları, süper güçlü.

Onca Şeyin Ardından,Hayat İşte Böyle ...

Uzun zamandır hedefe kitlenip,irademden ötürü böylesine kendimi sevmemiştim.

2022 Kpss sınavından bahsediyorum.

Aylardır arkadaşsız kalmama neden olan,çoğu zaman tahammülsüz , uyanık kalabilmek adına içtiğim şekerli kahvelerden kilo almış,çocuklarımı ihmal ettiğim uzun bir sürecun ardından yeniden aynı başlangıç noktasına gelmek zorunda olmak üzerimden kalkan yükü misliyle yüklenmeme neden oldu ne yazık ki.

Ve yaklaşık on gün oldu,henüz yenşden ders çalışmaya başlayamadım.

Çünkü inancımı kaybettim...

Aynı doktorlar dizisindeki Dr Levent'in Ela'ya söyledikleri gibi;

Ben bu sınava olan inancımı kaybettim dostlar...

Ben,başarabileceğime olan inancımı kaybettim...

Ben,yeniden başlamaya olan inancımı kaybettim diye uzun uzunn ümitsiz cümleler kurmak geliyor içimden amaaaa,vazgeçme lüksüm yokk.

Bu akşam itibariyle yeniden bir aylık bir dişimi sıkma dönemine giriyorum,inşallah.

Aynı zamanda gelecek hafta minik oğlumun sünnetini halletmem,sonraki haftalar için de okul alışverişi işlerini yapıyor olmam gerekecek.

Malum baba!bu telaşımın kaçına nasıl ortak olur bilmiyorum ama bu konu çok can sıkıcı olduğu için hiç girmesem daha iyi olacak zaten.

Tüm bu hengabenin içinde beni soracak olursanız,ben iyiyim:)

Sınavın hemen ertesi günü büyük oğlum ve kuzenimle tatile gittik.

Gelince de hem işe hem de Emrah Serbes'in kitabına başladım. 

O Kadar özlemişim ki kitap okumayı...

Genel manada iyiyim.

Herşey yolunda.

Hayatımı,rutinimi,kitaplarımı,bekar anne olmayı,çocuklarımı ve ailemi çok seviyorum.

Dua ederek mutlu olmayı,dualarının karşılığını hissedebilmeyi çok seviyorum.

Herşey çok güzel olacak Allah'ın izniyle biliyorum.

Bizim Evin Kaosları :)

Çok sevdiğim ve görmeyi arzuladığım o kuzey ülkelerindeki gibi bir sabah bugün.

10 Mart ve kar manzaralı özel bir güne uyandık.

Zaten doyamamıştım kışa,hele ki mevsim normallerine ters şekilde işleyince iklim nedense ayrı bir keyif alıyorum,enerjimi yükseltiyor bu durum.

Bu aralar evimizde gergin bir atmosfer hakim .

Bunun sebebi evvela ben,sonrasında da ergenlik dönemi gümbür gümbür gelen 12 yaşına basmış şu aralar dünyanın en kulak tırmalayıcı sesine sahip biricik oğlum:) !

Ne zormuş anne olmak !

Bebeklik aşaması ayrı bir zor gelirdi,her adımını bebeğinle atma zorunluluğu bitti ama  işin şimdi de  psikolojik aşaması zorluyor.

Bu dönem de geçecek.

Sadece daha sakin ve anlayışlı bir anne olmak konusunda kendimi geliştirmem gerekiyor o kadar ...

Bunun dışında minik kuşum Selim'imiz anaokuluna gitmeye ve her gün ayrı bir etkinlikle gelmeye devam ediyor.

Yukarıdaki resimde ailemizi çizmiş...

Ağbisi,ben ve kendisini.

'Babanı çizmemişsin,bizimle yaşamadığı için mi ? ' dedim.

'Babama yer kalmadı anne ' dedi.

Büyüyorlar,anlıyor ve alışıyorlar.

Ailemin desteği sayesinde olumlu yönde gelip-giden bir düzene sahibiz şükürler olsun.

Çalıştığı bir işim ve çocukların devam ettikleri okulları var.

Sıcak bir evimiz,her ne kadar aylardır kullanmasam da televizyonumuz ve okunacak onlarca kitaplarımız var.

Sadece unutuyorum çoğu zaman.

Şükretmeyi,pozitifte kalabilmeyi ve anlayışlı olabilmeyi.

Günün Niyeti : Bugün tanıdığın en nazik ve sevecen insan sen ol ve içinden hayatınla ilgili nelere şükrettiğini düşün.

Hadi bakalım,marş marş! :)

Kendime Teşekkür

Birkaç gündür kendime; gösterdiğim özen,yaptığım saç ve yüz maskesi,kitap okuma ve sakin kalma çabalarım için teşekkür etmek istiyorum.

Zira teşekkür, bir şekilde o şeyin devamını garantiler nitelikte bir eylemdir

Geçtiğimiz hafta sonunu keyif aldığım etkinliklerle geçirdiğim için kendimi epey iyi hissediyorum.

Cumartesi gününü dostumla doğada geçirirken,pazar gününü ise hazır çocuklar babalarındayken evi toparlama ve resimde gördüğünüz şekilde kitap & kahve keyfine ayırdım.

O kadar iyi geldi ki ...

Sanki okumayı yeniden öğrenmiş gibi hissettirdi bana oturup kitap okumak. Ve nasıl bir hengabede yaşadığım gerçeğini hatırlattı.Hala alışkanlık haline gelmiş,her akşam düzenli olarak tekrarladığım bir okuma düzenimin olmayışını da  ... :/

Şu aralar işten eve - evden işe bir dönemden geçiyor olsam da şükürler olsun ki gelirken mutlu olduğum bir işim ve akşamları içinde yaşıyor olmanın keyif verdiği bir evim,yuvamız var.

Kendimle ilgili bir takım kararlar aldım.

Uygulaması irade isteyen ve zaman zaman aklımın çelinmemesi için ekstra özen göstermem gereken kararlar.Ama kendime olması gerekeni uygulama konusundaki kararlılığım için de teşekkür ediyorum.

Sanırım olgunluk çağı dediğimiz kısmına geldim ömrümün.

Uludağ Gezimiz

Soğuk havaları çok seven bir kış insanı olarak yeni yılın ikinci yılını Bursa Uludağ'da karşıladık ben,büyük oğlum ve arkadaşımla birlikte.

Bulunduğumuz ilden ayarladığımız bir tur ile oldukça keyifli ve hesaplı bir gün geçirdik.

Ve hep birlikte bunu daha sık yapmaya karar verdik :)

Yeni yılın ilk hedeflerinden en kuvvetlisi ' daha çok seyahat etmek ' maddesini de böylece belirlemiş olduk.

Uludağ'da olmak,soğuğun ortasında,tipi ve kar yağışına rağmen yeniden kalabalık bir ortamda yer alabilmek aslında sosyalleşmeyi ne kadar özlediğimi hatırlattı.

Anne oğul olarak yaptığımız ilk değil belki ama en keyifli olanlardan biriydi.

Uludağ iyiydi,hoştu ve minik kuşumu da dahil edemediğim için biraz da olsa içim buruktu ama nihayetinde yine ait olduğumuz yere ve sorumluluklarımıza geri döndük.:)

Uludağ Oteller Bölgesi

Bu hafta artık adam akıllı ders çalışmaya niyetlenmişken bugün itibariyle haftanın iki gecesini uykuya yenik düşerek heba etmiş bulunuyorum.

Bursa - Ulucami

Sebebi ise minik paşamın uyuması için yatakta yanında beklediğim o uzun sürenin git gide daha da uzamaya başlaması...

Bursa - Kozahan

Her yatağa yattığımızda hemen uyuması için dua etsem de  ( ki artık 6 yaşına girdi ve kendi kendine uyuyabilmesi için benim yanında olmak zorunda olmamam lazım ama kıyamıyorum ) onunla birlikte uyuya kalmış oluyorum:(

Ve sabahına pişmanlık dolu bir uyanış.

Yine mi ya! demeler vs vs 

Çözümü iş yerinde sesli ders kayıtları dinlemekte buldum.Ama bu akşam için ne yapıp ne edip adam akıllı bir düzene geçiyor olmayı planlıyor,umudd ediyor ve yüce Yaradanımdan niyaz ediyorum:)

Zira iki çocuk annesi ve 31 yaşına girmiş, bekar bir kadın olarak memur olmaktan başka bir çarem yok.

Yaşlı anne ve babacığımın çocuk bakma sorumluluklarını bir an evvel almak istiyorum üzerlerinden.Ve tabi inşallah daha çok kazanıp benim için yıllardır yaptıklarının yanında esamesi okunmayacak olsa bile onlara faydalı olabilmeye niyet ediyorum.

2022 yılı hepimiz için güzel gelişmelerin yaşandığı ve mutlu,başarılı,sağlıklı ve eksilmeden,sevdiklerimizle birlikte güzel anılar biriktirebileceğimiz bir yıl olsun.

Amin.

Hafta Sonu Raporu

Günaydınnnnn :)

Yağmurlu ve karanlık , harika bir sabahtan merhaba .

Bu sabah erken uyanıp , işe gelmeden önce kendime güzel bir kahve yapıp kitap okuyabildiğim için oldukça iyi hissediyorum . Madem akşamları erken uyuyorum , sabahları daha da erken uyanarak kendime vakit ayırmayı hedefliyorum bundan sonrası için de . Zira bu bana hep çok iyi geliyor ama istikrar konusunda hep ama hepppp kırılmalar yaşayıp duruyorum .

Hafta sonu çocuklar babasındalardı ve ben Cumartesi gününü ve gecesini kısmen dışarıda ve sosyalleşerek geçirdiğim için , Pazar gününü evi derleyip / toplamaya ayırdım . 

Dolap içlerinı düzenleyip , kullanılmayan eşyaları bir kenara ayırıp evden çıkartmak çok iyi geldi. Resmen hafiflemiş hissettirdi.

İşlerim bittiğinde ve ben bu ' keyif anı ' fotoğrafını çektiğimde saat neredeyse 16.30 olmuştu . 

Kısa süreli ne izlesem bocalamasından sonra biraz dinlenip , tekrar kendimi yemek yapmak üzere mutfakta buluverdim . 

Sonrasında çocuklar geldi , yemek yeme ve sonrasından film izleme faslı ile yoğun bir hafta sonunu geride bıraktık .

Hafta sonu ile ilgili şükrettiklerim ; 

Arkadaşım ve aynı zamanda ablam olan canımm dostum ile uzun zamandan beri yapmayı planladığımız bir etkinlik yaptık ve çok iyi geldi .

Evi gereksiz bir çok eşyadan arındırdım ve balkon dolabımı kiler olarak düzenledim . Gerçekten çok iyi oldu .

Dün akşam yaptığım poğaçalar gayet güzel oldu .Bunun için de ayrıca şükrediyorum :)

Bu sabah erken uyanıp hem oğluşuma güzel bir kahvaltı hazırladığım ve hem de o gittikten sonra kitap keyfi yapabildiğim için şükrediyorum .

Ve bu harika  karanlık sabah , bende uyandırdığı hisler için de binlerce kez şükürler olsun . 

Sıcak bir ortamda , pencereden elimde çayımla bakabildiğim ve severek yaptığım bir işe sahip olduğum için.

Şükürler olsun , şükürler olsun , şükürler olsun ...

Kendinle Aran Nasıl ?

Bu aralar fazla yüklendim sana canım kendim .

İhtiyacın olan sevgi ve takdir duygusunu vermek şöyle dursun , hep eleştirdim . Olumsuzluklara odaklanıp durdum / affet.

Sen ayakları üzerinde duran , evliyken üniversite okumuş , şu anda bekar ve iki oğlan çocuğu annesi , boşandıktan sonra ikinci üniversitesini bitirmiş ve bu sene memur olarak atanacak , çok güzel ve dirençli bir kadınsın . Bunu unutma . Sen çok güçlüsün ! Sen değerlisin ! Seviliyor ve kıymet görüyorsun ! Kafana koyduğun her işi başarırsın ve yaşamın kalan kısmında her ne olmak istiyorsan o olacaksın ...

Unutma , 

Kendini sevmeyi unutma .

Dua etmeyi

Şükretmeyi

İstikrarlı olmayı 

Hedeflerini

İyilik etmeyi

Sadeleşmeyi

Bedenine iyi bakmayı

Nazik olmayı ve 

Her günü sadece bir defa yaşama şansın olduğunu ...

Yeni Gün Enerjisi

 Dün akşam saat sanıyorum ki henüz on sularında Tarih'ten Karahanlılar hakkında bir şeyler okurken uyuya kaldım . 

Uyandığımda her yanım öyle tutulmuştu ki koşar adım yatak odasına  gidip uykuma kaldığım yerden devam ettim . 

*Yine istediğim verimlilikte ders çalışamamanın vermiş olduğu vicdan azabı ile elbette ... :)

Sabah 06.30 gibi uyanıp zorla da olsa okul çocuğumuzu uyandırdım . Kahvaltısını edip gidene kadar saat oldu 07:30 :)

Erken kalktığımda evi temizlemeye / düzenlemeye , kediciklerin mamasını suyunu kontrol etmeye ve tabi ki rahat rahat hazırlanmaya yeterli vakit bulabildiğim için enerjim çok çok yüksek oluyor şükürler olsun ki.

Şimdiyse masamda , günün henüz başındayım .

İyi görünüyor ve hissediyorum . 

Sabah ardımda bıraktığım evim derli toplu ve tertemizdi ve elimde ders çalışabileceğim bir sürü kaynak kitabım var :)

Şükretmek için , farkına varmak için elimde böylesine imkanlar varken  bunları düşünmemek ve olumsuzluklara odaklanmaktan kendimi men ediyorum :)

Neler Yapıyorum ? Yaşam Özeti

 

Burayı git gide arada yazdığım klasik bir günlük formatında kullanmaya başladığımın farkındayım ancak bunu içten içe sevdiğimi de itiraf etmeliyim .

Geçtiğimiz ay babam kalp krizi geçirdi ve sekiz gün süren riskli, sıkıntılı bir süreçten geçtik ailecek . 

Buna değinmek istemiyorum - şükürler olsun babam hayatta , başımızda ve günlük yaşamına geri dönebildi.  Düşünmek , bundan söz etmeek dahi üzüyor zira .

Öte yandan bu sağlık sorunundan sonra aileme daha fazla yük olmamak adına minik paşamı ( 5 ) bir kreşe yazdırdım ve bu bana kendimi çok daha özgür, iyi bir anne ve ayakları yere sağlam basan bir kadın gibi hissettirdi ancak babamın ısrarları üzerine bu pozitif hisler sadece iki gün sürebildi hassas bünyemde :) 

Şimdi eski düzene geri döndük ki minik beyefendi de saatlerinin uzunluğundan dolayı ne yazık ki beni çok özlediğini söyleyerek gitmeyi istememişti ilk günden sonra .

Okul bitti. Artık lisans diplomam da var - henüz fiziki olarak almamış olsam da - ama sıradaki hedefim konusunda yılgın ve kararsız hissediyorum ben .

Kpss mi ? yoksa yıllardır ertelemekten bir türlü başlayamadığım İngilizce öğrenme işine mi konsantre olsam hiç bilemiyorum . 

İçimdeki bir şeyleri başarma güdüsü oldukça güçlü. Bunu seviyorum . 

Öte yandan bir saman alevi gibi birden parlayıp kolayca sönen bu ateşi harlamak konusunda her zaman istekli hissedemiyor olmak , çok uyumak , eve gidip rutin işler dışında herhangi bir iş yapmak istememem bana ' acaba depresyonda mıyım ? ' sorusunu sordurtuyor içten içe ...

Planlama alışkanlığım ve yaşam coşkumu kaybetmiş gibi hissediyorum . 

İşe gelmek dışında keyif aldığım rutinlerimi de öyle ...

Bu durumu düzeltebilecek tek kişi olduğumun gayet farkında biri olarak bu akşam itibari ile yeni alışkanlıkları hayatıma yeniden katarak ' yeni başlangıçlar mevsimimi ' de başlatmaya niyet ediyorum.

An itibari ile  ,

*Her akşam düzenli olarak kitap okuyacağım .

*Bir faydalı video içeriği izleyeceğim  - Bu aralar Beyhan Budak dinlemek çok iyi hissettiriyor mesela-

* İyi geldiğini çok kez deneyimlediğim günlük Esma okumalarımı düzenli yapacağım 

*Günlük tutacağım . En basit hali ile üç madde bile olsa şükür günlüğü yazmaya yeniden başlayacağım.

*Ev işlerine daha az vakit harcamak için çocuklara daha çok görev vereceğim .

*Son zamanlarda erken uyuyup ge. uyanmaya başladım . Yarın sabah itibari ile erken uyanmaya yeniden başlayacağım .

*Bu akşam yarım kitaplarımı gözden geçirip öncelikli bitirmek istediğimi başucuma koyup diğerlerini kitaplığıma koyacağım . ( Parça parça çok kitap okuyorum yanılgım yüzünden aylardır bir tek kitabı bir bitiremediğimi fark ettim :( Başucum yarım yamalak kitaplar bütünüyle dolu .

*Karar vereceğim !
Ne yapmak istediğime ve neden yapmam gerektiğine karar vermem ve harekete geçmem gereken bir dönemdeyim . ( Yine : ) Hatta bloğumu yazmaya başladığım 2014 yıllarından bu yana kendimle ilgili böyle bir sıkıntı olduğunu fark ediyorum . Ne yapacağına karar verememe yada istikrar sağlayamama gibi ...

*Sakin kalabilme konusunda ne yapmam gerekiyorsa onu yapacağım ! İki çocuklu , 6 kedili ve çalışan bir anne olarak buna hepimizin ihtiyacının olduğunun gayet farkındayım . :)

Günün İlahi Mesajı

Bu sabah, uyanır uyanmaz artık hayatıma / hayatımıza yerleşmiş bir alışkanlık olduğu için önce gözümü açtım ve sonrasında telefonumu elime aldım... 

Tesadüf eseri bir paylaşım gördüm. Otizmli çocuğu olan bir annenin paylaşımıydı bu... 

6 yaşında olan oğlu günde defalarca annesini ısırıyor, hatta neredeyse parça koparacak kadar canını yakıyormuş. 

Eşiyle ve değer çocuğu ile ilgilenmediğini ve dua istediğini yazmış. Allah yardım etsin inşallah ve bu durumda olan tüm annelerin yükünü hafifletsin. 

Bu paylaşımda dikkatimi çeken şey, ' ısrarla hep çocuğum olsun istemiştim ' demesiydi. 'olsun da nasıl olursa olsun...' 

' Şimdi de bu duanın imtihanını yaşıyorum ' demiş...

Günün dersi işte böyle verildi bana ve bu yazıyı okuyan sevgili dostlarıma. 

Bazen deli divane ne olursa olsun , o istediğimiz olsun isteriz. Tüm mutluluğumuzu o olacak şeye bağlarız ve Allah ' ta hayırlısını dilemek yerine ısrar eden kuluna o çok istediği şeyi  verir nihayetinde. 

Asıl sınav işte o çok istediklerimizden gelir çoğu zaman da .

Bir evlilik , evlat sahibi olmak , bir işte ısrar etmek  vs hepimizin bilmeden diretebileceği şeyler . İnsanız . İsteklerimizin de beklentilerimizin de arkası kesilmiyor . 

Uzun lafın kısası , sonucunda mutlu olacağımız , hakkımızda hayırlı olacak dualarda bulunmalıyız , zaten bunu biliyoruz da hatırlamak lazım sanırım sık sık .

Güne , tam da hayatım ve sahip olduklarımla ilgili nankörlüğe varacak memnuniyetsizliğe sürüklenen ruh halimden beni silkeleyerek uyandıran ve ne kadar az şükrettiğimi hatırlatan Rabbime şükürler olsun .. . 

Günün Ruh Hali ve Çıkış Yoları

 İki akşam önce , kızımız Badem henüz  on gün önce doğurmuş olduğu yavrularından birini evin bilinmez bir köşesine saklayınca başladı macera ...

Halbuki gece saat on bir olmuş ve ben uyumaya hazırlanıyordum . 

Her akşam olduğu gibi amacım sadece mama - su kontrolü yapmak iken beş olması gereken yavruları tekrar tekrar saymama rağmen dört adet olduklarını görünce dedim ki ' Aman Alah ' ım ! Yoksa yedi mi ?! '

Canım dostum , alt katımda yaşayarak en büyük şans mı şanssızlık mı olduğuna karar veremediğim ablamı çağırdım . Öncesinde arama - tarama yaptım ama bulamadım ne yazık ki ...

Saat : 01:00 

İki kişi olarak yaptığımız aramalar sonuç verdi ve minik yavrucuğu yatak odasında , dolap içinde bulunan kol çantamın içinde uyurken bulduk :)

O kadar minik ki ciyak ciyak miyavlamaktan öteye gidemeyen bir varlığı var evde. Bulamasaydık eminim açlıktan başına çok kötü şeyler gelecekti. ..

Her neyse , ne diyorduk ;  Ruh Hali ...

Ruh halim o akşamdan beri durgun , süzgün ve hatta bitik .

Dün gece on gibi uyumama rağmen kendimi dinlenmiş hissetmiyorum . Gece yediğim cips ve pişmaniyelerin pişmanlığı ve de doygunluğu sebebiyle kahvaltı da yapamadım .

Canım sürekli bir şeyler yemek istiyor . Yiyip yiyip kilo almamak :) Sahi hangimiz istemeyiz ki değil mi ?

Bu arada bir gelişme daha olmuş dün , benim minik paşa kapının önünde arkadaşıyla oynarken sanırım ona olumsuz bir davranışta diğer çocuk hakkında ' ben babama söyleyemem kii , benim babam bizim evimizde yaşamıyor , o çok uzakta ' demiş ve mahallenin dedikoducu potansiyeli olan komşu hanım da bunu duymuş. Tabi başkalarının hayatları kendi hayatlarından daha çok ilgilerini çektiği için - bu tür insanlar ufacık çocuğu soru yağmuruna tutmaktan da geri kalmamış pek ala !

Diğer taraf (  şam babası - hafta onu babası ya da ayda dört gün baba - her nasıl tanımlanırsa tanımlansın baba olmanın hakkını veremeyen şahsiyet ) hayatına gezip tozup , görgüsüzce bunların havasını atarak yaşarken benim minicik bebeklerimin ruh halinden haberi bile yok !

Üzülüyorum bazen . Bu hissi her ne kadar kolay bertaraf edebilsem ve güçlü bir kadın olmamı nasip eden Rabbime şükretsem de üzülüyorum ...

Önümüzde sünneti var , ilk okulu var , ilk karne heyecanı ve dahası özel gün olsun olmasın her anında babasını özleyen bir çocuk var .  ( Çünkü büyük oğlum ailemize yaptıklarının gayet farkında olduğu için ne yazık ki yokluğunda çok daha mutlu ve aramıyor )

Arkasında bıraktığı enkazın farkına bile varmayan biri ve iki çocuk , iki kedi , çalışan , güzel ve azimli bir ben ...

Hayat güzel , her şey gün geçtikçe güzelleşiyor ...

Üzüntü mü ? 

O da hayatın bir parçası işte ne yapalım . İnsanız, ayıbımız yok .

Sevgili Günlük ;

 Bugün ehliyetimin direksiyon sınavından da geçmiş olmanın verdiği heyecan ve mutlulukla yazıyorum sana . Aşşırıı enerjik ve iyi hissediyorum şükürler olsun !

Ofiste her gün beş çayında dağıtılan çikolatalara karşı koyamamamın sonucu olan baya baya şişkinleşen göbeğime rağmen kendimi güzel , olumlu ve yolun başında hissediyor olmak sanırım endorfin adı verilen hormon şeysiyle ilgili . 

Günlük diye başladığıma göre söze, sanırım bu bana istediğim kadar yazım yanlışı yapabilme lüksü veriyor.

Her neyse :)

Hafta sonu çocuklar babasındaydı.Yine oldukça yoğun bir yapılacaklar listem olmasına karşın sadece minik bir kısmıyla ilgilenebildim . Yarın yeniden iş var ve bunun için mutluyum . Şuanda saat 22:37 ve sanırım kitap okuyup yatacağım . 

Bazı insanların ( mesela sizi aldatan eski eşlerin ) hayatınızdan çıkması gerçek bir mutluluk sebebiyniş , yaşadıkça idrak edebiliyorum gerçekten . 

Ve aklıma geldikçe şükrediyorum Rabbim'e ;

Yanımda olduğu için 

Beni, benden çok düşündüğü için ve 

Hayatımı gün geçtikçe güzelleştirdiği için. 

Aslında o kadar çok şükredecek şey var ki  , ne idrakim ne de kelimelerim yeterli kalıyor buna . Ama unutmaktan , nimetlerini kendi içimde sıradanlaştırmaktan ve şükürsüzlükten yine O'na sığınıyorum .

O bizi gerçekten her şekilde - ne olursak olalım öyle seviyor  ki , minicik bir adım attığınızda bize doğru çoktan tüm merhamatiyle kucak açtığını hissedebiliyorsunuz .

Hissedin , bu hisler inanın hepimiz için aynı .

Yalnız değilsiniz , yalnız değilim .

Şükürler olsun !

Boşanmış Kadın Olmak , Dua Etmek ve Ne İstediğini Bilmek Üzerine

Resmen boşandığım gün , tüm zincirlerinden kurtulmuş , şahlanan ve tüm hızıyla koşmaya başlayan bir at gibi hissettim kendimi. 

Öyle ya ,yol benimdi . İstediğim yöne gidebilirdim . Özgürce ve ben ne zaman durmak istersem o kadar süren uzun bir yolculuk  ! 

Kendimi bulmuştum adeta . Sanki evlendiğim gün bir rafa kaldırmak zorunda hissettiğim hayallerim gelip tekrar kapımı çalmış ,  

Biz geldik , nereden  başlayalım  ? demişlerdi. 

Yıllarca bir şeyler istedim Yaradandan . Asla çok talepkar bir kul olamadım - olmayı isterdim - ama biraz ısrarcı ve sabit fikirliydim sanırım isteklerim konusunda . Ve ben bu yaşadıklarımın da bazen o ettiğim duaların meydana geliş biçiminin olduğunu düşünüyorum .

' Allah'ım çalışan güçlü bir anne olayım '

' Eğitimli ve seviyeli insanlar arasında çalışabileyim '

' Maddi ve manevi olarak güçlü biri olup - bir erkeğe muhtaç olmadan yaşayabileyim ... :)'

Şükürler olsun .

Bunlar yıllar içerisinde kabul gören dualarım oldu . Aklıma geldikçe şükreder - olur da bilmeden istemeden nankörlük yapmaktan çok korkarım .

Şimdi yapmam gereken bir şey var ;

Yeniden dua edebilmek . İstediğini alan bir çocuğun sessizleşmesi gibi bir kenarda- yeniden işim düşene kadar! - sessizce yaşamaya devam etmek yerine , sahip olduklarım için şükrederek daha çok dua etmeye - herkes için dua etmeye - devam etmek ...

Kış Aşkı

Dışarıda hava -7 derece .

Kar yok , sadece kuru bir soğuk ve her yerde görebileceğiniz buzlanma ...

Sabahları henüz hava karanlıkken ve yanımda mis kokulu bebeğimin bana sarılmış sıcak bedeni dururken yataktan çıkmak zor olabiliyor . Ama yine de bu durumdan memnunum . Şükürler olsun her sabah uyanıp gidebildiğim bir işe sahibim .

Bu sabah önce 07:00 ' de uyandım . Biraz daha , birazcık daha derken yataktan çıkmam 07:30 ' u buldu . 

Gözlerim yarı açık mutfağa gidip Türk kahvesi yaptım kendime . Fincan elimde hızlı adımlarla yatağıma geri döndüm hemen akabinde de . Uyanamadığım bazı sabahlar yatakta kahve içip bir şeyler okumayı gerçekten çok seviyorum . Yaşama dair iç ısıtsan detaylar bunlar ...

Sonrası malum , yataktan çıkma , hızlıca hazırlanma aşaması ve işe başlangıç . 

Bu satırları yazarken saat henüz 09:36 ve yanımda sıcak çayım , yazımı bitirip yine  işime döneceğim .

İnsan bazen çok sıradan bir gün geçirdiğini düşünür. Olumlu yada olumsuz yenilikler yoktur . Her zamanki gibi bir gün işte ! dersiniz içinizden . Ama öyle değildir . 

Bakmak ve görmek arasındaki yolda bizler hayat akışımızda çoğunlukla bakmakla yetiniriz . Aslolan görmek için ise biraz daha istek , çaba ve bilinç gereklidir. Ve bu sadece bir seçime bakar ;

Güzeli görme seçimine ...

Ben , bana verilen bugün için hayatımdaki güzellekleri görüp şükretmeye niyet ediyorum . 

Şükrettikçe artan nimetler için de ayrıca şükürler olsun . Mutlu , huzurlu , içimiz kıpıp kıpır ve huzur dolu bir gün diliyorum hepimiz için . 

Ve sen , bu yazım önüne düşmüş ve okumuş canım dostum ;

Sen bugün ne için şükrediyorsun ?

Sıkışmışlık Üzerine

 Sıkışmış hissediyorum . 

Anne olmak - çocuğunu sorumluluk sahibi bir birey olarak yetiştirebilmek - çalışmak , ki bu bana  rakipsiz en iyi gelen aktivite - derslerini kontrol etme , kardeşler arasını sıcak ve eşit tutma , ilgilenme , dinleme , sağlıklı beslenmelerine gayret etme , mutlu etme vs vs ...

Dün akşam katıldığım veli toplantısı sonrası ben işteyken derslerine girmesi için hiçbir bahanesi olmayan - her türlü metaryale sahip oğlumun derslerin sadece son 5 / 10 dakikasında teşrif ettiğini , derse katılımı konusunda parlak olmadığını vs öğrendim . 

Hissettiğim duygu hali kocaman bir hayal kırıklığı oldu . Normalde bağırıp çağırması beklenen ben , iki kelime kuracak mecali hissetmedim kendimde . 

Sadece boşluk .

Bazen annelik yapma konusunda ve de otorite kurma konusunda çuvalladığımı düşünüyorum . 

Oğlum yapmalısın dediklerimin bir öneminin olmadığı gibi maalesef ki başarısız olma endişesi dahi taşımıyor . Üzgün , yetişemiyor ve sıkışmış hissediyorum . 

Burada aklımda bir ışık sızıntısı süzülüyor . İçimden bir ses diyor ki ' Nerede teslimiyetin ve inancın ? '

Sanki hayatındaki sahip olduklarının hepsi senin eserin ! 

Tüm varlığın ,sağlığın ve dahi evlatları veren bir yaratıcın olduğunu unutup nasıl da çaresiz hissediyorsun kendini . 

"ONUN İLMİ DIŞINDA BİR YAPRAK BİLE DÜŞMEZ." (En'âm, 6/59) 

Öyleyse herşeyi gören Rabbin'dn yardım istemek neden gelmez ki aklına ?

*  Rasulullah (s) şöyle buyurdu:

“Mü’min bir kul Allah’a dua ettiği zaman, Allah Cebrail’e şöyle der:

–     Onun duasını hemen kabul etme. Çünkü ben onun sesini işitmekten hoşlanıyorum.

Heyy ! İşte Buradayımm

 Ben geldim :)

Bu blogçululuğun da kaderi sanırım gidiyorum deyip gidememek . Hoş , ben gitme fikrimden de bahsetmemiştim aslında . 

Yazmak nefes almak gibiyken benim için yine de nefesimi tutma konsundaki ısrarımı hayat yolculuğumun çalkantılı oluşuna verin . ( Yazarımız burada yazmama bahanesi bulduğu ve ardına saklanabildiği  için biraz daha iyi hissediyor :)

Hayat devam ediyor , virüse yakalanmamış sayılı şanslı grupta olmaya devam ediyoruz - şükürler olsun . Bunun haricinde iş - ev - yapılacaklar listeleri arasında bir hengabede yaşarken yazmayı ve sizlerle olan samimi etkileşimi özlediğimi farkettim . 

Ben sizler beni görmeyeli epey iyi hissediyorum kendimi :)

Sebeplere bağlı mutluluk arayışından vazgeçtiğimden beri , eksikliklerime değil de sahip olduklarıma odaklandığımdan beri ruh halim güzel bir yükselişe geçti şükürler olsun ki ...

Yeniden sistemli şekilde okumaya başladım .Bu gerçekten harika hissettiriyor. 

Para biriktirmeye çalışıyorum , hayal kuruyorum , dua edip elimden geldiğince ibadet ediyorum ve bu beni sanırım daha iyi ve mutlu bir insan yapmaya başlıyor .

Tabi bunlar dışında hala yapmak istediklerimi hayata geçirmek konusunda gevşeklik göstermeye devam ediyorum . Bknz: İngilizce Öğrenmek 

Aslında düşündüm de sadece bu ...

Çünkü sağlıklı beslenme konusunda adım attım , genel olarak kazanmak istediğim alışkanlıklar konusunda da fena değilim ama ah şu öğrenme isteğini taze tutamamak ...

Bu konuya daha fazla eğilmeli ve uygun zamanı beklemek yerine harekete geçmeliyim .

Biliyorummm ,tamammmmn. Bu konuda birşeyler yapacağım :/

Sizi seviyorum , görüşmek üzere :)

Yapılacaklar Listem Ve Yapabildiklerim

 Her gün, ofise gelip bilgisayarımı açtığımda kendime o günle ilgili yapılacaklar listesi oluşturuyorum . 

Ajanda kullanımını kendimi bildim bileli çok seviyorum zaten ve düşüncelerimi yazmak , kağıda dökmek beni çok iyi motive ediyor .

Dün akşam yine sabah saatlerine yapma gerekenleri yazdığımda günlük rutinin dışına çıkacağımız maddeler eklenmişti.

Eve gelir gelmez 19:30 ' da başlayacak bir konferans , sonrasında 9  gibi gelecek yeni orta sehpamızın yerleştirilmesi - temizliği vs . 

Tüm yapmam gerekenleri halledip - çocukları yatırdığımda saat 23:00 ' dı . Ve şükürler olsun ki bu defa minik paşamın yanında uyumasını beklerken bende uyuya kalmadım ve biraz olsun kitap okuma fırsatı bulabildim .

Okuduğum kitap The Magic idi. 

Kitabın tamamında şükür , şükretme alışkanlığı ve nasıl da minnettar olabileceğinizden bahsediyor .

Bu kitabı başucu kitaplarımın arasına koydum . Süreklilik halinde okumasam da çok akıcı ve akılcı çözümler sunan , alıştırmalar veren ve insanı sahip olduklarını düşünmeye sevk eden bir kitap .

Böyle pozitif etki eden kitapları her zaman yatak odamda başımın ucunda tutuyorum . Modum düştüğünde ve kısa okumalar yapacak kadar kısıtlı vaktim olduğunda bana dünyaya daha olumlu bakmakta yardımcı oluyorlar .

Sizlere de aşağıya birkaç alıntı bırakıyorum . 

Ben çok sevdim , sizlere de tavsiye ederim . Zira zor ama çok çok şükretmemiz gereken günlerden geçiyoruz . Hele ki depremler olurken - sıcacık evlere sahipsek ve insanlar hastanelerde solunum mücadelesi verirken rahatça nefes alıp - sağlığımızın yerinde olduğu günler geçiriyorsak .Ve tabi ki en önemlisi; hayatta olduğumuz ve yeni güne uyanabildiğimiz için.

Eski öğretilerde şöyle der;Bir insan soluduğu hava için minnettar olma noktasına eriştiğinde, minneti de yeni bir güç seviyesine erişmiş olur ve o kişi hayatının her alanını çabasızca altına çevirebilen gerçek bir simyaciya dönüşür.

“ Sabah uyandığında,hayatın ve gücün için sabah ışığına teşekkür et. Yiyeceğin yemek için ve yaşam sevincin için teşekkür et. Teşekkür etmek için bir sebep göremiyorsan, hatayı kendinde ara. “

TECUMSEH (1768-1813)
SHAWNE KIZILDERİLİLERİN REİSİ

"Tanrı bugün size 86.400 saniye armağan etti. Bu saniyelerden bir tanesini 'teşekkür ederim' demek için kullandınız mı?"

WILLIAM A. WARD

"Ve (unutma ki) Allah şöyle buyurdu: 'Minnet duyarsan sana fazlasını verecegim; ama eğer nankörlük edersen cezam ağır olacak.'"

Ne kadar küçük olurlarsa olsunlar, sahip olduklarınız için minnet duyduğunuzda, o şeylerin hemen arttığını göreceksiniz.

“Gelin minnettar olalım, zira eğer bugün fazla bir şey öğrenemediysek, en azından biraz öğrendik ve eğer biraz bile öğrenemediysek, en azından hasta olmadık ve eğer hasta olduysak, en azından ölmedik, onun için, gelin, hepimiz minnettar olalım”

GAUTAMA BUDDHA (M.Ö. 563-M.Ö. 483 CİVARI)

Durum Bildirimi

Kafasındaki karmaşadan kurtulmuş , geleceğine odaklanmış durumda olan Leydi ' den herkese merhaba :) 

Hafta sonu ilk defa iki çocuğumla birlikte aynı anda dışarıya çıktık . Büyük oğlancığım artık tek takılma konusunda ısrarcı olduğu için biz genelde Selim ' le birlikte çıkıyoruz hep .

İlk defa iki çocuk annesi , bekar bir kadın olarak oğullarımla gezdim , yürüyüş yaptım ve sonrasında yemek yedim . Ve gördüm ki , hayat böyle de çok güzel ...

Kendi iç dünyamda öyle çok soru sormuşum ve cevabını bulmakla cebelleşiyormuşum ki aslolan mutluluğun bir eşe ihtiyaç olmadan , yanı başında - aynı evde yaşayan evlatlarında saklı olduğunu görmek istememişim . 

Hep aynı sorular beynimi kemiriyordu , ' Affetmeli miyim ? , Gelecekte neler olur ? , İki erkek çocukla hayat zor olur mu ? , Ya annem yada babama bir şey olursa , ya çalışamazsam ? vs vs 

Türlü türlü endişeler ...

Hiçbiri kırılan gururumdan ve ayrılık kararındaki eminliğimden daha ağır basmadı ve zaten hali hazırda , manen , madden ve resmen ayrıldığım adamı tamamen söküp attım hayatımdan , olasılıklardan .

Nefes alıyorum resmen . 

Ferahlamış , üzerinden bulutlar kalkmış ve umutlu hissediyorum dostlar . 

Gerçekten vereceğiniz en kötü karar bile  ( ki ben bu kararı zaten neredeyse bir sene önce vermiştim ve doğruluğunu teyid ettim defalarca ) kararsızlıktan kötüdür. 

Şimdi , ' gelsin , hayat bilgidiği gibi gelsinnn.İşimiz bu yaşamak ...' sözleriyle önüme bakıyorum . Çünkü ne demişler ; 

                     ARDINA BAKMA , O TARAFA GİTMİYORSUN .

İşte Benim Hayatım ...

İsmimi değiştirdim , bilenler biliyor tabi hala kim olduğumu neler yaşadığımı :)

Bloğu 2014 yılında ilk açtığımda öyle heyecanlıyımdım ki ...

Evde internet yoktu tabi o zamanlar ve sabah ofise erken gelip hemen pc başına geçip , heyecanla blog yazar öyle işime başardım .

Şimdilerdeyse epey büyüdüm dostlar . Tamm 29 yaşında iki erkek çocuk annesi bir yetişkin oldum . Hatta ve hatta bu süreçte bir de boşandım :)

Boşanmanın ardından 7 , fiilen ayrılığın üzerinden de yaklaşık 10 ay geçti . 

Artık o ilk başlarda zihnimdeki sisler aralandı , eski eşe şans verip vermeme gündemi tamamen kapandı ve yeni hayatın yolları açıldı önümde .

Böyle durumlarda insanı en çok yoran kararsızlıkları ve ne istediğine karar verememesiymiş bunu da anlamış oldum . Ve aldığım kararla , dik duruşumla kendimle bir defa daha gurur duyup , iki çocuklu ve özgür hayatıma , işime , hobilerime , aileme odaklanmaya , kendimi geliştirmeye karar verdim .

Şimdiki ruh halimi özetleyen bir cümle kurmam gerekirse ' gelecek heyecan verici ' ...

Bu süreçte dua etmeyi öğrendim .Esmaül Hüsna ' lar ile gerçekleşen dileklerime şahit oldum . Yalnız kaldım , hayatım boyunca sevilmemekten , yalnız olmaktan , değer görememekten korktum . İki erkek çocuğun sorumluluklarına sıkışıp hayatımı bu adanmışlıkla , sadece bununla geçirecek olmaktan korktum ama geçti ... Zaten olumsuz düşünceler hep geçer . Yeter ki yerine koyabileceğimiz güzellikleri görmek isteyelim .

İnsan boşandıktan sonra eğer maddi olanaklar çok çok gündeminde değilse direkt sevgisizlikten endişe duyuyor . Tabi aldatılma psikolojisinin de etkisi bu , ne kadar güzel olursan ol ki şükür şanslı yaratılmışım - hiç önemi olmuyor sizin için. Neyse ki bundan sonra yine , yine  , yine olumsuzlukların olacağına olan endişem bir kaç kitap okuyarak yerini umuda bıraktı . Bazı şeyleri düşünmemek , nasıl olacak , neler yaşayacağım demeden işini Allah'a bırakmak ve o teslimiyet içinde kalabilmek , işte gerçekten iç huzurun kapısını açan anahtar bundan başkası değil .

Şimdi çocuklarıma sarılarak , işimi en iyi  şekilde yaparak ve daha iyi bir insan olmaya çalışarak başlıyorum yeni hayatıma . 

Geçmişin izlerinden kalan hiçkimseyi istemiyorum yeni yaşamımda . Kötü ilişkiler içinde olmaktansa verimli geçen bir yalnızlıktan korkmuyorum artık . Kendimi seviyorum . Ailemi seviyorum. Çocuklarımla birlikte olduğum , iki güzel de kediye sahip olduğum hayatımı seviyorum .

ARTIK YENİDEN HAYAL KURABİLİYORUM BİLİYOR MUSUNUZ ?

Yeniden yaşamım için yapmak istediğim hedefler koyabiliyorum . Yeniden yamaç paraşütü için heyecanlanıyorum mesela . Çocuklarımla gezebilmek , kendime daha iyi bakmak ve kendimi geliştirmek için daha fazla okumak , yeni şeyler öğrenmek için içim kıpır kıpır oluyor .

•         Yeniden hissediyorum ki yaşamak hala çok güzel .