Özür dilerim .
Bir insana en büyük kötülük kendinden geliyormuş bazen , bilemedim.
Yanlış kararların ardına sığınıp hatalarımı bile sevecek kadar bencilleştim , daha erken dönmek varken dönmedim . Dönmek istemedim !
Şarkı sözünde geçen satırlardaki gibidim bazen ;
'İki kuruşluk adamları musallat ettik ömrümüze , bundandır böyle dibe vuruşumuz ...'
Kırgınım . Sadece kendime . Seçtiğim yolun ne boktan bir yere çıkacağını görmek istemedim. Değmeyecek , adamlıktan nasibini ne eğitimle nede ahlakla alamamış bir adamı' tuttum hayatımda, yetmedi bir de baba yaptım . Hemde iki defa !
Şimdi yoluma bakmaya çalışırken bile , tüm zorluklara rağmen tüm seviyesizliği ile karşıma çıkıyor hala bu en büyük hatam .
Tanrım , ne büyük anlamlar yüklüyoruz zerre karakter barındırmayan insan müsvettelerine !
Nasıl bir kıymet veriyoruz da ne olduğunu , nerden geldiğini ne muameleler gördüğü unutur oluyor .
Yaşam çok yönlü bir macera .
Biliyorum birazdan sinirden başlayan bu başımın ağrısı geçecek ve ben yürüdüğüm yola şükredeceğim.
Çünkü artık yolum aydınlık ve ayağıma dolanan leş kokulu çöpler artık hayatımda değil . Arada derede böyle yine çıkacak karşıma ama yolum öyle güzel ve ferah ki , bu sefer dikkatimi dağıtmasına izin vermeyeceğim .
