Günlerden Perşembe ,
Çocuklar olmadan geçen bir hafta neredeyse ve sürekli her akşam işten çıkıp eve gitmekten şikayet eder halimden başkaca bir şey yapmadan bu kez bir sebebim olmaksızın yine koştur koştur eve gittim ...
Televizyonu açmadan , film izlemeden , sade ve sadece büyük bir sorumluluk bilinci ile evi toparlayıp kitap okuyup uyudum bu güne kadar ...
Salı akşamı kızlarla dışarıda yemek yedik sahi ... Bolca huzursuz hissetmeme neden olan iş yeri dedikoduları eşliğinde geçti yemek . Şunu anladım ki kitaplara gömülü fazla sosyallik içermeyen hayatımın uzun vadede dedikodu yapmama gibi faydaları varmış . Fark edebilmek güzel .
Dün gece çocuklarla konuştuk. Minik paşam ' anne ben seni çok özledim ama ' dedi. Oysa evdeyken hep babasını özlemekten bahseder sanki ufaktan onu daha çok seviyor diye içerlerdim . Meğer bu özlem çocukları mecbur kıldığımız zorunlu ayrılıktan başkası değilmiş. Ben yada babası ikimizi de çok seviyor / özlüyor , ne yazık ki ona anne babaların ayrı da yaşayabileceğini ve hatta bunun çok normal olduğunu anlatıp duruyorum . Yaş 4,5 ...
Belki bir gün arkamdan bir anı olarak bırakacağım bu bloğu onlara söyler ve anneleri neler yaşamış , ne hissetmiş bilmelerini isterim . Eğer o gün gelmişse ve siz bu satırları okuyorsanız benim yakışıklı oğullarım ;
Hayatta , daha çok değer görmek ve sevilebilmek için sizi hak etmeyen insanlara fedakarlıklar yapmayın . Canınızı yakmalarına izin vermeyin .Çünkü bu siz izin verdiğiniz sürece mümkün olabiliyor .
Tüm zayıflıklarımızdan darbe alabileceğimiz bu hayatta , dik bir duruş evvela kendinize saygı duyabilmeniz için gerekli . Ve üzgünüm , en çok ta minik paşam senin için . Henüz üç yaşında koparılmak zorunda kaldığın aile yaşamı için , sana neden babanın eve gelemeyeceğini anlatamadığım için ve onu affedemediğim için... Bana ' anne babam da bizim evimize gelebilir mi ? ' sorularına belirsiz cevaplar verdiğim için. Bazen bunalmış , sorularınızdan ve ilgi arayışınızdan yorulduğum için . Ne olursa olsun , kaç yaşında olursanız ve her ne yapacak olursanız biz harika bir ekibiz. Üçümüz çok iyi iş çıkardık , çıkarıyoruz ...
Bazen yalnız kalmayı iple çektiğimi biliyorsunuz . Meğerse bu sahip olamadığın bir duruma duyulan özlemden başkası değilmiş. Meğer ben sizin varlığınızla yorulmuyor , kısıtlanmıyor aksine yaşadığımı hissediyormuşum .Varlığınızla tamam hisseden deli çatlak sabırsız ama her zaman çokk güçlü olan anneniz :)
Sizi seviyorum .
