2022 Neredeyse Biterken

 İki gündür üzerimde bir gerginlik hakim.

Yaklaşan regl dönemi,ofiste olan ve boşu boşuna çıkan anlamsız anlaşmazlıklar,hissettiğim alınganlık ve tabi ders çalışmak konusunda hala! pek de gönüllü olmayan bir adet ergen ve bir de minnak tavşan ile işim pek de kolay sayılmaz...

Eve gittiğimde yapmayı planladıklarım ve yapabildiklerim arasındaki kocaman boşlukta eziliyor gibiyim.

Halbuki her gün masamda ajandama pek bir keyifle günlük hedeflerimi yazmaya devam ediyor ve yine uyma konusunda ciddi mücadeleler veriyorum:)

Tamam tamam,pek de mücadele verdiğim söylenemez.

Deniyorum işte...

Daha çok okumayı,daha sakin ve kontrolsuz!,daha düzenli,daha nazik,daa bilinçli beslenmeyi vs vs...

Yıllardır belirli aralıklarla yazıyorum bu blogda,belki onlarca kez isim değiştirdim,bocaladım,gittim,geri geldim...

Bakıyorum da yıllardır hep aynı döngü sanki.

Hedefler,değişim arzusu,kendinin en iyi versiyonunu ortaya çıkartmaya yönelik hayaller,planlamalar vs.

Oluyor da sanki,olmuyor değil.

Ama yine de yazınca hep aynı şeyleri arzu ediyormuş hissi uyanıyor içimde bir yerlerde...

Bir hamster gibi,bir çarkın içinde mi koşturuyoruz yoksa?

Belki hayat üç aşağı beş yukarı böyle bir şeydir de,fazlası için daha hızlı koşmamızın işe yarayacağını zannedip,boşuna kendimizi yoruyoruzdur.

Olamaz mı?

Bağırmayan Anne Olmak

 Hafta sonunu epey gergin geçirdim.

Biriken işler,misafir ağırlama telaşı,dersaneye giden ama derslerini pek de umursamayan ergen oğlum,yerinde durmayan,ben evi toplama telaşı içindeyken yaptığım düzenlemeleri hemen ardımdan bozarak eğlenen minik bir canavar derken yetişememenin vermiş olduğu negatiflik içinde berbat saatler geçirdim.

Öyle ki,bu kadar gerginliği uzun süre hissetmemiştim.

İşin en üzücü kısmı ise akşam olup,çocuklar uyuduğunda ve tüm bu hengabe geride kaldığında insanın üzerine kocaman bir pişmanlık duygusu çöküyor olması.

Ve bakıyorsun ki,onlar sadece çocuklar...

Olması gerektiği gibi davranıyorlar ve ben bu durumu iyi yönetemediğim için zaman zaman bağıran,sürekli bir şeyleri dikte eden anlayışsız bir anne olmuşum.

Şimdi iş yerimde,masamda bunları yazıyorken bir yandan da içim acıyor aklıma gelenler için.

Hafta içi zaten maksimum iki saat görüşebiliyorken koskoca bir hafta sonunu gergin,telaşlı ve verimsiz geçirmişim...

Gelecek hafta zaten babalarında olacaklar,iyisi mi bu akşam için az da olsa keyifli olabilecek bir şeyler deneyeyim.

Anne olmak ne zor bazen...

Ama olsun.Hem tüm anneler süperdir...

Bazıları, süper güçlü.

Onca Şeyin Ardından,Hayat İşte Böyle ...

Uzun zamandır hedefe kitlenip,irademden ötürü böylesine kendimi sevmemiştim.

2022 Kpss sınavından bahsediyorum.

Aylardır arkadaşsız kalmama neden olan,çoğu zaman tahammülsüz , uyanık kalabilmek adına içtiğim şekerli kahvelerden kilo almış,çocuklarımı ihmal ettiğim uzun bir sürecun ardından yeniden aynı başlangıç noktasına gelmek zorunda olmak üzerimden kalkan yükü misliyle yüklenmeme neden oldu ne yazık ki.

Ve yaklaşık on gün oldu,henüz yenşden ders çalışmaya başlayamadım.

Çünkü inancımı kaybettim...

Aynı doktorlar dizisindeki Dr Levent'in Ela'ya söyledikleri gibi;

Ben bu sınava olan inancımı kaybettim dostlar...

Ben,başarabileceğime olan inancımı kaybettim...

Ben,yeniden başlamaya olan inancımı kaybettim diye uzun uzunn ümitsiz cümleler kurmak geliyor içimden amaaaa,vazgeçme lüksüm yokk.

Bu akşam itibariyle yeniden bir aylık bir dişimi sıkma dönemine giriyorum,inşallah.

Aynı zamanda gelecek hafta minik oğlumun sünnetini halletmem,sonraki haftalar için de okul alışverişi işlerini yapıyor olmam gerekecek.

Malum baba!bu telaşımın kaçına nasıl ortak olur bilmiyorum ama bu konu çok can sıkıcı olduğu için hiç girmesem daha iyi olacak zaten.

Tüm bu hengabenin içinde beni soracak olursanız,ben iyiyim:)

Sınavın hemen ertesi günü büyük oğlum ve kuzenimle tatile gittik.

Gelince de hem işe hem de Emrah Serbes'in kitabına başladım. 

O Kadar özlemişim ki kitap okumayı...

Genel manada iyiyim.

Herşey yolunda.

Hayatımı,rutinimi,kitaplarımı,bekar anne olmayı,çocuklarımı ve ailemi çok seviyorum.

Dua ederek mutlu olmayı,dualarının karşılığını hissedebilmeyi çok seviyorum.

Herşey çok güzel olacak Allah'ın izniyle biliyorum.

Bizim Evin Kaosları :)

Çok sevdiğim ve görmeyi arzuladığım o kuzey ülkelerindeki gibi bir sabah bugün.

10 Mart ve kar manzaralı özel bir güne uyandık.

Zaten doyamamıştım kışa,hele ki mevsim normallerine ters şekilde işleyince iklim nedense ayrı bir keyif alıyorum,enerjimi yükseltiyor bu durum.

Bu aralar evimizde gergin bir atmosfer hakim .

Bunun sebebi evvela ben,sonrasında da ergenlik dönemi gümbür gümbür gelen 12 yaşına basmış şu aralar dünyanın en kulak tırmalayıcı sesine sahip biricik oğlum:) !

Ne zormuş anne olmak !

Bebeklik aşaması ayrı bir zor gelirdi,her adımını bebeğinle atma zorunluluğu bitti ama  işin şimdi de  psikolojik aşaması zorluyor.

Bu dönem de geçecek.

Sadece daha sakin ve anlayışlı bir anne olmak konusunda kendimi geliştirmem gerekiyor o kadar ...

Bunun dışında minik kuşum Selim'imiz anaokuluna gitmeye ve her gün ayrı bir etkinlikle gelmeye devam ediyor.

Yukarıdaki resimde ailemizi çizmiş...

Ağbisi,ben ve kendisini.

'Babanı çizmemişsin,bizimle yaşamadığı için mi ? ' dedim.

'Babama yer kalmadı anne ' dedi.

Büyüyorlar,anlıyor ve alışıyorlar.

Ailemin desteği sayesinde olumlu yönde gelip-giden bir düzene sahibiz şükürler olsun.

Çalıştığı bir işim ve çocukların devam ettikleri okulları var.

Sıcak bir evimiz,her ne kadar aylardır kullanmasam da televizyonumuz ve okunacak onlarca kitaplarımız var.

Sadece unutuyorum çoğu zaman.

Şükretmeyi,pozitifte kalabilmeyi ve anlayışlı olabilmeyi.

Günün Niyeti : Bugün tanıdığın en nazik ve sevecen insan sen ol ve içinden hayatınla ilgili nelere şükrettiğini düşün.

Hadi bakalım,marş marş! :)

Kendime Teşekkür

Birkaç gündür kendime; gösterdiğim özen,yaptığım saç ve yüz maskesi,kitap okuma ve sakin kalma çabalarım için teşekkür etmek istiyorum.

Zira teşekkür, bir şekilde o şeyin devamını garantiler nitelikte bir eylemdir

Geçtiğimiz hafta sonunu keyif aldığım etkinliklerle geçirdiğim için kendimi epey iyi hissediyorum.

Cumartesi gününü dostumla doğada geçirirken,pazar gününü ise hazır çocuklar babalarındayken evi toparlama ve resimde gördüğünüz şekilde kitap & kahve keyfine ayırdım.

O kadar iyi geldi ki ...

Sanki okumayı yeniden öğrenmiş gibi hissettirdi bana oturup kitap okumak. Ve nasıl bir hengabede yaşadığım gerçeğini hatırlattı.Hala alışkanlık haline gelmiş,her akşam düzenli olarak tekrarladığım bir okuma düzenimin olmayışını da  ... :/

Şu aralar işten eve - evden işe bir dönemden geçiyor olsam da şükürler olsun ki gelirken mutlu olduğum bir işim ve akşamları içinde yaşıyor olmanın keyif verdiği bir evim,yuvamız var.

Kendimle ilgili bir takım kararlar aldım.

Uygulaması irade isteyen ve zaman zaman aklımın çelinmemesi için ekstra özen göstermem gereken kararlar.Ama kendime olması gerekeni uygulama konusundaki kararlılığım için de teşekkür ediyorum.

Sanırım olgunluk çağı dediğimiz kısmına geldim ömrümün.

Uludağ Gezimiz

Soğuk havaları çok seven bir kış insanı olarak yeni yılın ikinci yılını Bursa Uludağ'da karşıladık ben,büyük oğlum ve arkadaşımla birlikte.

Bulunduğumuz ilden ayarladığımız bir tur ile oldukça keyifli ve hesaplı bir gün geçirdik.

Ve hep birlikte bunu daha sık yapmaya karar verdik :)

Yeni yılın ilk hedeflerinden en kuvvetlisi ' daha çok seyahat etmek ' maddesini de böylece belirlemiş olduk.

Uludağ'da olmak,soğuğun ortasında,tipi ve kar yağışına rağmen yeniden kalabalık bir ortamda yer alabilmek aslında sosyalleşmeyi ne kadar özlediğimi hatırlattı.

Anne oğul olarak yaptığımız ilk değil belki ama en keyifli olanlardan biriydi.

Uludağ iyiydi,hoştu ve minik kuşumu da dahil edemediğim için biraz da olsa içim buruktu ama nihayetinde yine ait olduğumuz yere ve sorumluluklarımıza geri döndük.:)

Uludağ Oteller Bölgesi

Bu hafta artık adam akıllı ders çalışmaya niyetlenmişken bugün itibariyle haftanın iki gecesini uykuya yenik düşerek heba etmiş bulunuyorum.

Bursa - Ulucami

Sebebi ise minik paşamın uyuması için yatakta yanında beklediğim o uzun sürenin git gide daha da uzamaya başlaması...

Bursa - Kozahan

Her yatağa yattığımızda hemen uyuması için dua etsem de  ( ki artık 6 yaşına girdi ve kendi kendine uyuyabilmesi için benim yanında olmak zorunda olmamam lazım ama kıyamıyorum ) onunla birlikte uyuya kalmış oluyorum:(

Ve sabahına pişmanlık dolu bir uyanış.

Yine mi ya! demeler vs vs 

Çözümü iş yerinde sesli ders kayıtları dinlemekte buldum.Ama bu akşam için ne yapıp ne edip adam akıllı bir düzene geçiyor olmayı planlıyor,umudd ediyor ve yüce Yaradanımdan niyaz ediyorum:)

Zira iki çocuk annesi ve 31 yaşına girmiş, bekar bir kadın olarak memur olmaktan başka bir çarem yok.

Yaşlı anne ve babacığımın çocuk bakma sorumluluklarını bir an evvel almak istiyorum üzerlerinden.Ve tabi inşallah daha çok kazanıp benim için yıllardır yaptıklarının yanında esamesi okunmayacak olsa bile onlara faydalı olabilmeye niyet ediyorum.

2022 yılı hepimiz için güzel gelişmelerin yaşandığı ve mutlu,başarılı,sağlıklı ve eksilmeden,sevdiklerimizle birlikte güzel anılar biriktirebileceğimiz bir yıl olsun.

Amin.