İki gündür üzerimde bir gerginlik hakim.
Yaklaşan regl dönemi,ofiste olan ve boşu boşuna çıkan anlamsız anlaşmazlıklar,hissettiğim alınganlık ve tabi ders çalışmak konusunda hala! pek de gönüllü olmayan bir adet ergen ve bir de minnak tavşan ile işim pek de kolay sayılmaz...
Eve gittiğimde yapmayı planladıklarım ve yapabildiklerim arasındaki kocaman boşlukta eziliyor gibiyim.
Halbuki her gün masamda ajandama pek bir keyifle günlük hedeflerimi yazmaya devam ediyor ve yine uyma konusunda ciddi mücadeleler veriyorum:)
Tamam tamam,pek de mücadele verdiğim söylenemez.
Deniyorum işte...
Daha çok okumayı,daha sakin ve kontrolsuz!,daha düzenli,daha nazik,daa bilinçli beslenmeyi vs vs...
Yıllardır belirli aralıklarla yazıyorum bu blogda,belki onlarca kez isim değiştirdim,bocaladım,gittim,geri geldim...
Bakıyorum da yıllardır hep aynı döngü sanki.
Hedefler,değişim arzusu,kendinin en iyi versiyonunu ortaya çıkartmaya yönelik hayaller,planlamalar vs.
Oluyor da sanki,olmuyor değil.
Ama yine de yazınca hep aynı şeyleri arzu ediyormuş hissi uyanıyor içimde bir yerlerde...
Bir hamster gibi,bir çarkın içinde mi koşturuyoruz yoksa?
Belki hayat üç aşağı beş yukarı böyle bir şeydir de,fazlası için daha hızlı koşmamızın işe yarayacağını zannedip,boşuna kendimizi yoruyoruzdur.
Olamaz mı?
Hayat bir kereliktir...
YanıtlaSilKesinlikle, hayat hep aynı döngüden ibaret gibi öyle düşününce. Ama hayaller ve hedeflerimiz olmasa hiçbir şeyin anlamı olmazdı, devam edemezdik. Bu yüzden gerçekleştirmekte zorlansak bile hedeflerimizin olması iyi bir şey :)
YanıtlaSilSorunlar hiç azalmıyor, sanırım onlarla başa çıkma yöntemimizi geliştirmemiz gerekiyor. Ve her zaman bir sorun olmasının normal olduğunu kendimize anlatabilmeliyiz.
YanıtlaSil