Çok sevdiğim ve görmeyi arzuladığım o kuzey ülkelerindeki gibi bir sabah bugün.
10 Mart ve kar manzaralı özel bir güne uyandık.
Zaten doyamamıştım kışa,hele ki mevsim normallerine ters şekilde işleyince iklim nedense ayrı bir keyif alıyorum,enerjimi yükseltiyor bu durum.
Bu aralar evimizde gergin bir atmosfer hakim .
Bunun sebebi evvela ben,sonrasında da ergenlik dönemi gümbür gümbür gelen 12 yaşına basmış şu aralar dünyanın en kulak tırmalayıcı sesine sahip biricik oğlum:) !
Ne zormuş anne olmak !
Bebeklik aşaması ayrı bir zor gelirdi,her adımını bebeğinle atma zorunluluğu bitti ama işin şimdi de psikolojik aşaması zorluyor.
Bu dönem de geçecek.
Sadece daha sakin ve anlayışlı bir anne olmak konusunda kendimi geliştirmem gerekiyor o kadar ...
Bunun dışında minik kuşum Selim'imiz anaokuluna gitmeye ve her gün ayrı bir etkinlikle gelmeye devam ediyor.
Yukarıdaki resimde ailemizi çizmiş...
Ağbisi,ben ve kendisini.
'Babanı çizmemişsin,bizimle yaşamadığı için mi ? ' dedim.
'Babama yer kalmadı anne ' dedi.
Büyüyorlar,anlıyor ve alışıyorlar.
Ailemin desteği sayesinde olumlu yönde gelip-giden bir düzene sahibiz şükürler olsun.
Çalıştığı bir işim ve çocukların devam ettikleri okulları var.
Sıcak bir evimiz,her ne kadar aylardır kullanmasam da televizyonumuz ve okunacak onlarca kitaplarımız var.
Sadece unutuyorum çoğu zaman.
Şükretmeyi,pozitifte kalabilmeyi ve anlayışlı olabilmeyi.
Günün Niyeti : Bugün tanıdığın en nazik ve sevecen insan sen ol ve içinden hayatınla ilgili nelere şükrettiğini düşün.
Hadi bakalım,marş marş! :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Bu konuda ne demek istersiniz ?